Marcoléon Baas

My being is a direct access to the Divine

Mijn levensverhaal

Als ik mijn levensverhaal vertel aan mensen kunnen ze het maar moeilijk bevatten dat iemand zo’n omwenteling kan maken gedurende zijn leven. En juist die transformatie op dat niveau bracht mij verder op het pad wat ik nog steeds bewandel.

Iedereen heeft een taak/missie hier op aarde om te volbrengen (en die kunnen heel verschillend zijn). Door traumatische gebeurtenissen (ongeluk of ziekte) komt het voor dat mensen losraken van de krachtbron van het leven. Hun Ziel wordt dermate aangetast dat ze het letterlijk opgeven. Dan komt het voor dat we op een gegeven moment iemand of iets weer tegenkomen die ons weer verderop helpt. We worden als het ware geroepen om ons los te maken van de ”schade” die onze Ziel heeft opgelopen. Hiervoor kunnen verschillende methodes dienen. Hierin heb ik me (en nog steeds) de laatste 15 jaar verdiept.

Toen ik nog maar vijf jaar oud was, raakte mijn vader verlamd door een hersenbloeding. Dit heeft mij al vrij vroeg met ”Lijden” in contact gebracht. Tot mijn twaalfde was mijn vader bij ons (mijn moeder, zus en ik) en zo heb ik deze leerweg  meegekregen en daarna is hij gestorven. Deze 7 jaren heb ik als kind zonder een vader geleefd in een omgeving met veel frustratie en woede en een liefdevolle moeder die niet wist hoe ze met haar zoon moest om gaan, ik werd een onhandelbare jongen die overal in de problemen raakte.

Ik heb tot in mijn twintiger jaren rondgedoold niet wetend wat de bedoeling was van dit alles. Een fase die later duidelijker en belangrijk werd. Net boven de 20 jaar ben ik bij de mariniers gegaan om (onbewust) dichter bij mijn vader te komen omdat hij ook bij de mariniers had gediend. Daar leerde ik veel over hoe sterk een persoonlijkheid kan worden t.o.v. het lichaam. Ook kreeg ik hier inzichten over hoe mensen reageerden in ongemakkelijke situaties die veel stress bevatten. De kwaliteit die ik daar geleerd heb is de innerlijke discipline. Toch kreeg mijn pad een andere wending. Dit kwam door dromen die voor mij binnen kwamen als klaar heldere inzichten. Ik begon me langzaam weer te beseffen waarom ik hier was gekomen. Ik wist niet wat het was maar besefte dat er iets anders was wat op me stond te wachten.

Ik werkte achtereenvolgens als vertegenwoordiger, ondernemer en hulpverlener waarna ik ging reizen om iets te zoeken waarvan ik nog niet wist dat het bestond. Ik kwam steeds meer tot de realisatie dat ik meer beschadigd was door het gemis van een gezonde vader dan ik tot nog toe dacht. Ik had alle emoties ver weg gestopt. Dit deed ik op verschillende manieren. Dit was het startpunt om verder te gaan zoeken wat ik hiermee zou kunnen doen. Verschillende studies volgden.

Via m’n dromen kreeg ik steeds meer contact met mijn helpers die ik al vanaf mijn 5e jaar niet meer had gezien. Het sjamanisme was alsof ik weer thuis kwam. Ik begon me weer alles te herinneren over wat ik hier kwam doen. De beschadiging van mijn ziel begon zich langzaam weer te helen en m’n helende kwaliteiten kwamen langzaam weer terug.

Ik heb nu 15 jaar een goed lopende praktijk opgebouwd. Daarnaast ben ik nu 2 jaar Directeur van Ecstatic Dance Utrecht samen met mijn vrouw Lale Freie. Weekelijks verzorgen we een dansavond voor bewuste mensen die meer willen dan alleen een leuk avondje uit. Ook kom ik regelmatig op verschillende festivals waar ik zowel individuele sessie geef en Ceremonies verzorg voor grotere groepen.